Iris von Roten

Iris von Roten
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Geboortenaam Iris Meyer
Geboren 2 april 1917
Bazel
Overleden 11 september 1990
Bazel
Nationaliteit Zwitserse
Land Vlag van Zwitserland Zwitserland
Religie protestantisme
Portaal  Portaalicoon   Zwitserland

Iris von Roten (Bazel, 2 april 1917 - aldaar, 11 september 1990) was een Zwitserse advocate, redactrice, feministe en schrijfster.

Biografie

Iris von Roten was een dochter van Johann Walter Meyer, ingenieur, en van Bertha Huber. Ze was verre familie van Meta von Salis. Na haar schooltijd in Zürich studeerde ze rechten aan de Universiteit van Bern, de Universiteit van Genève en de Universiteit van Zürich. In 1941 behaalde ze een doctoraat en in 1946 werd ze advocate. In datzelfde jaar huwde ze Peter von Roten. Van 1943 tot 1945 was ze redactrice van het Schweizer Frauenblatt. Van 1948 tot 1949 verbleef ze in de Verenigde Staten. Later werd ze ook schrijfster, met Frauen im Laufgitter als haar belangrijkste werk. Dit werk, waarin ze een sociologische analyse maakt van de discriminatie van vrouwen, lokte in 1958 stevige kritiek uit, ook binnen de vrouwenbeweging. In de jaren 1980 werd het werk herontdekt als standaardwerk. Later legde ze zich toe op het schrijven van reisverhalen en op de schilderkunst.

Werken

  • (de) Frauen im Laufgitter. Offene Worte zur Stellung der Frau, 1958.
  • (de) Frauenstimmrechtsbrevier, 1959.
  • (de) Vom Bosporus zum Euphrat, 1965.

Literatuur

  • (de) Köchli, Y.-D., Eine Frau kommt zu früh, 1992.
  • (de) Meichtry, W., Verliebte Feinde, 2007.

Externe links

  • (fr) Iris von Roten (1917-1990), Bureau fédéral de l'égalité entre femmes et hommes.
  • (fr) Iris von Roten-Meyer, Hommage 2021.

Zie ook

Bronnen, noten en/of referenties
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een vertaling van het lemma Iris von Roten in de Franse versie van het Historisch woordenboek van Zwitserland (overgenomen op 7 februari 2021), dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen is vrijgegeven.
Bibliografische informatie