Henryk Lewenfisz-Wojnarowski
| Data i miejsce urodzenia | 31 maja 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 27 września 1956 |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: laryngologia | |
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Uniwersytet Warszawski |
| Odznaczenia | |
   | |
Henryk Lewenfisz-Wojnarowski (ur. 31 maja 1894 w Łodzi, zm. 27 września 1956 w Warszawie) – polski lekarz laryngolog żydowskiego pochodzenia.
Życiorys
Syn Hermana i Doroty z Róziewiczów. Studia medyczne rozpoczął na Uniwersytecie w Montpellier (Francja), a zakończył w Warszawie. Walczył w wojnie polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej, a po powrocie do Warszawy podjął pracę w Szpitalu św. Ducha. Po uzyskaniu dyplomu, w roku 1922 rozpoczął pracę w nowopowstałej Klinice Laryngo-Otiatrycznej Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1926 docent Uniwersytetu Warszawskiego. Veniam legendi uzyskał w roku 1934.
Po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Lwowa. Podczas okupacji niemieckiej praktykował w swojej specjalizacji. Od 1942 roku przebywał w Warszawie. Pracował w klinice w getcie warszawskim. Prowadził też, razem z Ludwikiem Hirszfeldem i Juliuszem Zweibaumem, zajęcia dla studentów medycyny.
Po wojnie powołany na katedrę laryngologii przy Uniwersytecie Łódzkim, a w 1953 roku zastąpił Antoniego Dobrzańskiego na stanowisku dyrektora kliniki w Warszawie. Redaktor naczelny „Otolaryngologii Polskiej”.
Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B15-3-28)[1].
Życie prywatne
W 1924 zawarł związek małżeński z Teofilą Marianko[2], z którą miał syna Mariana (1927–1999) i córkę Wandę (1933–2002)[3], specjalistę otolaryngologa audiologa.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (16 lipca 1954)[4]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (22 lipca 1950)[5]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (13 stycznia 1955)[6]
Przypisy
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 422.
- ↑ nekrolog Wandy Wojnarowskiej-Kuleszy
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 105, poz. 1366 „za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej w dziedzinie laryngologii”.
- ↑ M.P. z 1950 r. nr 85, poz. 1021 „za zasługi w pracy zawodowej”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa z 13 stycznia 1955 r. nr 0/114 - na wniosek Ministra Zdrowia.
Bibliografia
- Grzegorz Janczewski, Henryk Lewenfisz-Wojnarowski (1894-1956) „Magazyn Otoryno-Laryngologiczny“. magazynorl.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-12)].
Kontrola autorytatywna (osoba):
