Davud al-Zahiri
Abu Sulejman Davud ibn Ali ibn Halaf ez Zahiri (815–883/4 n. e.; 199–269/270 hidžr.)[1] bio je islamski učenjak islamskog prava tokom zlatnog doba islama, specijalizovan za hermeneutiku, biografsku evaluaciju i historiografiju. Smatra se osnivačem zahirijske škole misli (mezheb),[2][3] pete škole jurisprudencije u sunitskom islamu, koju karakterizira oslanjanje na manifestaciju (zahir) u značenju izražavanja u Kuranu i hadisu.
Bio je slavljena, ako ne i kontroverzna, ličnost tokom svog vremena;[4] u islamskim istorijskim tekstovima ga nazivaju „učenjakom ere”.[5]
Reference
- ↑ Taareekh at-Tashree’ al-Islaamee, pp. 181, 182
- ↑ Joseph Schacht, Dāwūd b. ʿAlī b. Khalaf. Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Brill Online, 2013. Reference. 9 January 2013
- ↑ Mohammad Sharif Khan and Mohammad Anwar Saleem, Muslim Philosophy And Philosophers, pg. 34. New Delhi: Ashish Publishing House, 1994.
- ↑ Dr. Mohammad Omar Farooq, The Riba-Interest Equivalence Arhivirano 12 March 2012 na Wayback Machine-u, June 2006
- ↑ Al-Dhahabi, Siyar a`lam al-nubala', v.13, Entry 55, pg.97–108
- p
- r
- u
Islamski učenjaci zahirijske škole
- po vijeku (hidž. / n. e.)
- Davud al-Zahiri (osnivač škole)
- Abu al-Abas al-Nabati
- Abdulah al-Kejsi
- Abu Bakr ibn Sajid al-Nas
- Abu Hajan al-Garnati
- Al-Humejdi
- Al-Kasab
- Ibn Abi Asim
- Ibn al-Mugalis
- Ibn Dija al-Kalbi
- Ibn Hazm
- Ibn Hafif
- Ibn Made
- Ibn Tahir od Cezareje
- Ishak ibn Ravejh
- Muhamed bin Davud al-Zahiri
- Mundir ibn Said al-Balutī
- Niftavejh
- Ruvejm
- Abdulaziz al-Gumari
- Abdulaziz al-Harbi
- Abdulah al-Gumari
- Abu Abdulrahman ibn Akil al-Zahiri
- Abu Turab al-Zahiri
- Ahmed al-Gumari
- Ihsan Abas
- Muhamed Abu Hubza
- Muhamed Takijudin al-Hilali
- Zubejr Ali Zai
- Muhamed Nasirudin al-Albani
Učenjaci drugih sunitskih islamskih škola jurisprudencije
- hanefijska
- hanbelijska
- malikijska
- šafijska
Normativna kontrola  |
|
|---|
