Kuriyum (Cm) |
|
Temel özellikleri |
Atom numarası | 96 |
Element serisi | Aktinitler |
Grup, periyot, blok | n/a, 7, f |
Görünüş | Gümüş rengi |
Kütle numarası | 247 g/mol |
Elektron dizilimi | |
Enerji seviyesi başına Elektronlar | 2, 8, 18, 32, 27, 8, 1 |
CAS kayıt numarası | 7440-51-9 |
Fiziksel Özellikleri |
Maddenin hâli | Katı |
Yoğunluk | 13,5 g/cc g/cm³ |
Sıvı hâldeki yoğunluğu | g/cm³ |
Ergime noktası | 1340.15 °K 1067 °C |
Kaynama noktası | 3383.15 °K 3110 °C |
Ergime ısısı | kJ/mol |
Buharlaşma ısısı | kJ/mol |
Atom özellikleri |
Kristal yapısı | |
Yükseltgenme seviyeleri | 3 |
Elektronegatifliği | 1,3 Pauling ölçeği |
İyonlaşma enerjisi | kJ/mol |
Atom yarıçapı | Bilinmiyor pm |
Atom yarıçapı (hes.) | pm |
Kovalent yarıçapı | pm |
Van der Waals yarıçapı | pm |
Diğer özellikleri |
Elektrik direnci | nΩ·m (20°C'de) |
Isıl iletkenlik | W/(m·K) |
Isıl genleşme | µm/(m·K) (25°C'de) |
Ses hızı | m/s ('de) |
Mohs sertliği | |
Vickers sertliği | MPa |
Brinell sertliği | MPa |
Küriyum (kısaltması Cm) aktinitlerden, plütonyum-239'un helyum çekirdekleriyle bombardımanından elde edilen, atom numarası 96, atom ağırlığı 247 olan, radyoaktif bir element.[1]
Glenn T. Seaborg'un ekibi tarafından bulunmuştur. Pierre ve Marie Curie'nin ismi verilmiştir. Elementin keşfi bir süre gizli tutulmuş daha sonra Kasım 1945'te açıklanmıştır. Çok nadir bulunması nedeniyle çok az kullanım alanı vardır. Mars seferinde kullanılan Alfa Proton X-ışını spektometresinde, alfa parçacığı olarak kullanılmıştır.
Kaynakça
- ^ Ball, Philip (2004). The elements : a very short introduction. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0192840998.
Ayrıca bakınız
| Element veya periyodik tablo ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |